-
1 podstaw|a
f 1. Budow., Szt. base- podstawa cementowa/marmurowa a. z cementu/marmuru a concrete/marble base- podstawa dźwigu/obrabiarki a crane/machine tool base- podstawa kolumny/pomnika a column/monument base2. (dolna część) base- podstawa czaszki Anat. skull base- podstawa chmur Meteo. cloud base- podstawa kwiatu Bot. flower shoot- podstawa łodygi Bot. stool- podstawa górskiego masywu Geol. the base of a mountain range3. (zasadniczy element) base, basis- obiektywna/trwała/krucha podstawa objective/solid/fragile basis- podstawy naukowe/prawne/materialne scientific/legal/financial basis- podstawa bytu/życia/działania the basis for existence/of life/for action- podstawy matematyki/angielskiego the rudiments of maths/English- leżeć/stać u podstaw a. stanowić podstawę czegoś to be fundamental- stanowić podstawę czegoś to form the basis for sth- służyć komuś za podstawę czegoś a. do czegoś to be sb’s basis for sth- mieć podstawę a. podstawy do czegoś to have grounds for sth- film na podstawie powieści Dumasa a film based on the novel by Dumas- na jakiej podstawie nas oskarżasz? on what grounds are you accusing us?- twierdzić coś nie bez podstaw to state sth not without reason- budować/zaczynać coś od podstaw to build/begin sth from scratch- podstawa słowotwórcza Jęz. root word4. Mat. base- podstawa trójkąta/równoległoboku/ostrosłupa the base of a triangle/parallelogram/pyramid- podstawa potęgi the base of a power- podstawa opodatkowania Ekon. taxation baseThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > podstaw|a
-
2 podstawa
podstawa f (-y) BUD Unterbau m; pomnika Sockel m; lampy, statywu Fuß m; trójkąta Grundfläche f; fig Grundlage f;podstawa czaszki ANAT Schädelbasis f;nie bez podstaw nicht ohne Grund;od podstaw von Grund auf -
3 podstawa
podstawa [pɔtstava] f1) ( dolna część budowli, przedmiotu) posągu, pomnika Sockel m; kolumny Basis f, Unterbau m; lampy, statywu Fuß m3) anat\podstawa czaszki Schädelbasis f4) ling\podstawa słowotwórcza Wortbildungsstamm mcoś leży u podstaw czegoś etw liegt einer S. +dat zugrundena podstawie czegoś auf der Grundlage [ lub Basis] von etwna jakiej podstawie? auf welcher Grundlage?nie bez podstaw nicht ohne Grund, nicht unbegründet -
4 opierać
I. vt1) ( wspierać)\opierać coś o coś etw an etw +akk [an]lehnen\opierać coś na czymś etw auf etw +akk stützen2) ( brać za podstawę)\opierać coś na czymś etw auf etw +akk gründenII. vr1) ( stawiać opór)\opierać się komuś/czemuś sich +akk jdm/etw widersetzen2) ( wspierać się)\opierać się o coś sich +akk an etw +akk [an]lehnen\opierać się na czymś sich +akk auf etw +akk stützen\opierać się na czymś sich +akk auf etw +akk stützen, auf etw +akk fußen [ lub beruhen]\opierać się na dowodach/źródłach/zeznaniach auf Beweisen/Quellen/Aussagen beruhen4) ( mieć w kimś pomoc)\opierać się na przyjaciołach/rodzicach in den Freunden eine Stütze [ lub einen Rückhalt] habenmost opiera się na filarach die Brücke wird von Pfeilern gestützt6) sprawa oparła się o sąd die Angelegenheit wurde vor Gericht gebrachtnie mogłem oprzeć się wrażeniu, że... ich konnte mich des Eindrucks nicht erwehren [ lub entziehen], dass... -
5 zasadzać
I. vt1) ( wsadzać w ziemię) einpflanzen, anpflanzen\zasadzać na czymś etw zur Grundlage haben, auf etw +dat basierenII. vr1) (książk: polegać na czymś)\zasadzać się na czymś auf etw +dat fußen, [sich +akk ] auf etw +akk gründen2) (pot: czyhać)\zasadzać się na kogoś jdm auflauern -
6 begründet
uzasadnionyin der Natur der Sache \begründet liegen/sein leżeć/być w naturze rzeczy
См. также в других словарях:
podstawa — ż IV, CMs. podstawawie; lm D. podstawaaw 1. «rzecz, na której coś stoi, opiera się, wspiera się; w architekturze i sztuce: dolna część budowli, kolumny, pomnika, rzeźby itp. (np. fundament, cokół, postument)» Podstawa kamienna, marmurowa,… … Słownik języka polskiego
zasadzać — ndk I, zasadzaćam, zasadzaćasz, zasadzaćają, zasadzaćaj, zasadzaćał, zasadzaćany 1. forma ndk czas. zasadzić (p.) 2. książk. «opierać, polegać na czymś, mieć coś za podstawę» Zasadzać nadzieje na czymś. zasadzać się 1. forma ndk czas. zasadzić… … Słownik języka polskiego
noga — ż III, CMs. nodze; lm D. nóg 1. «kończyna dolna ludzi, kończyna zwierząt» Prawa, lewa noga. Przednie, tylne nogi (zwierzęcia). Nogi ptaków. Nogi owadów. Długie, krótkie, cienkie, chude, grube nogi. Krzywe, koślawe, kabłąkowate, pałąkowate nogi.… … Słownik języka polskiego
grunt — 1. Coś, np. zdrowie, pieniądze, to grunt; grunt to zdrowie, pieniądze itp. «coś, np. zdrowie, pieniądze, jest najważniejsze, zasadnicze, podstawowe, decydujące o powodzeniu, sukcesie»: Praca to grunt! A wy to byście wiecznie świętowali. T. Dołęga … Słownik frazeologiczny
zielony — zielonyleni a. zielonyloni, zielonyleńszy 1. «będący koloru czwartego pasma widma (między żółtym a błękitnym), mający barwę świeżej trawy, szmaragdu» Zielony kolor, ołówek, materiał. Zielona suknia. Zielony barwnik. Ręce zielone od farby. Zielony … Słownik języka polskiego
złoto — I n III, Ms. złocie, blm 1. «(Au) pierwiastek chemiczny z podgrupy miedziowców, liczba atomowa 79; metal szlachetny o barwie żółtej, miękki, kowalny, ciągliwy, odporny na działanie tlenu, powietrza, kwasów; w przyrodzie występuje rzadko,… … Słownik języka polskiego
podział — m IV, D. u, Ms. podziałale; lm M. y 1. «podzielenie czegoś na części, rozdzielenie czegoś między kogoś; układ będący następstwem tego podzielenia» Podział administracyjny kraju (na województwa, gminy). Podział społeczeństwa na klasy. Podział… … Słownik języka polskiego
bazować — ndk IV, bazowaćzuję, bazowaćzujesz, bazowaćzuj, bazowaćował 1. «mieć gdzieś bazę, stacjonować» Oddziały wojsk bazują w lasach. 2. «opierać się na czymś, mieć coś za podstawę» Bazować na czyichś obietnicach, na czyjejś uczciwości. Bazował na tym,… … Słownik języka polskiego
brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą … Słownik języka polskiego
grunt — m IV, D. u, Ms. gruntncie; lm M. y ( a) 1. «wierzchnia warstwa ziemi nadająca się pod uprawę; gleba» Liche, pszeniczne, urodzajne grunty. ∆ Grunty orne «część użytków rolnych poddawana stałej uprawie mechanicznej, głównie pługiem, na której… … Słownik języka polskiego
stracić — dk VIa, stracićcę, stracićcisz, strać, stracićcił, stracićcony 1. «przestać coś mieć, zostać bez kogoś lub bez czegoś; zostać pozbawionym kogoś lub czegoś» Stracić rodzinę. Stracić posadę. Drzewa straciły liście jesienią. Stracić czyjąś przyjaźń … Słownik języka polskiego
